Daar stond het. Een enorm bord. Zomaar langs de weg, aan de rand van een tuin. Het was er waarschijnlijk door vrienden van een pas getrouwd stel – als grap – neergezet. Ik kwam erlangs toen ik met mijn hoofd vol met werk – lees: op de automatische piloot – naar de gastouder reed die mijn zoontje opvangt. Erop stond: een huwelijksreis duurt de rest van je leven.
Soms vragen mensen mij wel eens hoe ik aan inspiratie kom voor mijn ontwerpen. Daar moet ik altijd even over nadenken, want inspiratie opdoen is voor mij een heel natuurlijk proces. Het gaat bijna vanzelf. Toch is het goed om er eens bij stil te staan.
